Συγχαρητήρια κύριε 18.500

-Απλά τα πράγματα. Υπάρχουν νικητές, νικημένοι και χαμένοι. Οι νικημένοι διαφέρουν από τους χαμένους, αυτοί ποτέ δεν καταδέχτηκαν να αντιμετωπίσουν τον αντίπαλο. Οι νικημένοι...απλά είναι, ξέρεις, δεύτεροι.
-(Τι χειρότερο από το δύο;) Και οι νικητές;
-Αξίζουν.
-Τι;
-Επιλογή.

Δεν είναι έτσι ο κόσμος, καρδιά μου. 
Όχι ο δικός μου.
Δεν είμαι νικητής.
Δεν είμαι νικημένος.
Σίγουρα όχι χαμένος.
Όλοι είναι τόσο βέβαιοι.
Τι κατάφεραν, τι τους στέρησαν, τι έχασαν.
Λένε κέρδισα, νιώθω στο μηδέν.
Λένε μπορώ να κάνω τα πάντα, νιώθω παγιδευμένος μέσα στο δήθεν άπειρο.
Λένε μπορώ να κάνω τα πάντα, δεν το εννοούν.
Λέω κι εγώ πως θα 'θελα, 
μα αυτό το θάρρος, τι να πω, δεν το κέρδισα με τους βαθμούς τους, φαίνεται, ακόμη.


Όσο αγάπησα τα μαθηματικά,
τόσο σιχάθηκα τους αριθμούς.


-Καλημέρα σας.
-Καλημέρα σας.
-Πώς είστε;
-Λίγο κοντούλης, 1.54 με το ζόρι, ατέλειες στο πρόσωπο, γλυκός  στο χαμόγελο.
-Χαίρομαι. Τι θα μπορούσα να κάνω για εσάς;
-Το όνομά μου θα ήθελα, αν σας είναι εύκολο. Έμαθα ανακοινώνεται σήμερα.
-Βεβαίως, μόλις. Αφήστε με να το τσεκάρω στον υπολογιστή.
-Ευχαριστώ. Ο κωδικός είναι Frontistirio, λατινικοί οι χαρακτήρες.
-Μάλιστα. Συγχαρητήρια κύριε... μα, ναι, φυσικά. Συγχαρητήρια κύριε 18.500. Είστε ο 10ος μας νικητής.
-Ω. Ευχαριστώ...
-Μπορώ να σας το τυπώσω αν θέλετε. Κόλλα διπλή, με αυτοκόλλητο, για να το φοράτε στο πουκάμισο.
-Ε...όχι-όχι, είμαι εντάξει.
-Το σοκ της χαράς, έτσι; Χαρείτε. Πρέπει να χαρείτε. Το αξίζετε.
-Ν-ναι. Ευχαριστώ. Καλημέρα σας, κυρία...;
-Γκχ. 15.320.
-Ναι, ευχαριστώ.
-Καλή σας μέρα. Και ενθουσιαστείτε επιτέλους.


Δεν ξέρω, μαμά.
Πάντα φοβόμουν τις επιλογές.
Είχα αρκετά παραδείγματα από λάθη.
Αρκετούς απωθημένους πόνους για να νικήσω. 
Μα δεν ήθελα να νικήσω,
αν και με κάναν να το ψάχνω τελικά.
Να βγω πρώτη, να βγω καλή.
Επιτυχημένη.
Μαμά, θα μ'αγαπάς και χωρίς επιτυχία;
Θα μου δείξεις πως να μ΄αγαπήσω;
Φαίνεται να ξέρεις.
Να διαφέρω θέλησα, να μην σου μοιάσω στις απώλειες.
Πήρα κάθε δυνατό μέτρο να σε αποφύγω,
κι ας το 'ξερα πως είσαι εγώ.
Δεν ξέρω, μαμά.
Φοβάμαι πολύ.
Δεν είμαι καλή στην επιλογή.
Διαλέγω ό,τι δεν θα διάλεγα, για να μην το συνηθίσω.
Φοβάμαι και τις σκέψεις μου,
λες να 'μαι προβληματική;
Γιατί δεν νιώθω νικητής,
μα μόνο νικημένος από τις κλεψύδρες.
Τελειώνει η άμμος,
τέλειωσε η μισή,
έσωσα το χρόνο μου κι ας ήτανε χαμένος.
Τρομακτικό είναι, λένε θα έπρεπε να νιώσω περηφάνια,
δεν με πιστεύουν πως δεν ίδρωσα.
Χάνω κάτι μες το χρόνο μου;
Οι μήνες πήραν μαζί και το μυαλό μου.
Ό,τι είχε μείνει μαζεμένο,
γιατί φέτος το σκόρπισα παντού.
Μαμά, δεν ξέρω τι κάνω.
Δοκιμαστικά πάω.
Δοκιμαστικά περπατάω
και ακροβατώ με μάτια μισάνοιχτα.
Και το χειρότερο δεν είναι η πτώση.
Είναι το μπέρδεμα στο σκοινί,
που σε κρατά ολόκληρο στον αέρα
κι όμως αδύναμο να τελειώσεις τη διαδρομή.
Δεν είναι πως λυπάμαι για το νούμερο,
μην υπερβάλουμε.
Απλά στο πλαίσιο που κουβαλά μαζί του, δεν ταιριάζω.

Χωρίς επιτυχία, θα μ' αγαπάς;
Θα μου μάθεις;
Οι φίλοι μου τώρα με φωνάζουνε 18.
Δεν μου αρέσουν τα όνομάτα μας ρε μάνα.
Περήφανη δεν νιώθω για τα στατιστικά τους,
νιώθω για...
Ναι, προβληματική όντως;
Ίσως μικρή απλά.
Ίσως και μπερδεμένη.
Ακόμη ακροβατώ.


Δεν είναι έτσι ο κόσμος, καρδιά μου.
Μην είσαι αχάριστη.
Νομίζω έχεις κατάθλιψη.
Θα στείλω κάποιον ειδικό.