μ'αρέσει να σε βλέπω,
να σε νιώθω κοντά μου
γιατί μου θυμίζει πως είσαι αληθινή
και δεν κατοικείς μόνο σε κάτι όνειρα
και κάτι αναμνήσεις που έχω φυλαγμένες
στα πιο πολύτιμα συρτάρια του μυαλού μου
και κάθε φορά που φεύγεις σε χαζεύω
και σκέφτομαι πόσα βήματά σου θα χάσω
μέχρι να σε δω ξανά, μήνες αργότερα
και μέχρι να αναγνωρίσω και πάλι
τις χαρακτηριστικές κινήσεις των χεριών σου
και τα μάτια σου που λάμπουν στη θύμηση του παρελθόντος
έχουν αλλάξει τόσα, και ξέρω πως όλα θα αλλάξουν και πάλι
μα δεν θέλω να σε χάσω
όχι κι άλλο, όχι πιο πολύ
ήδη θρηνώ τις στιγμές που περνώ χωρίς εσένα
και όσα χαμόγελα μένουν μακρυά από το πρόσωπό μου
χαίρομαι που είσαι ευτυχισμένη,
αυτό μόνο μου δείχνει πως έτσι έπρεπε να γίνουν τα πράγματα
ακόμη κι αν πόνεσε,
ακόμη κι αν πονάει ακόμη που ζεις κάπου αλλού,
μια άλλη ζωή, αν και παράλληλα με τη δική μου
μα βιάζεσαι να φύγεις,
το μέρος που ανήκεις σε καλεί πίσω
και ίσα ίσα που προλαβαίνω να ακούσω μερικές λέξεις σου
για να τις θυμάμαι μέχρι να έρθεις για μερικές μέρες
και μετά να ξαναφύγεις,
αφήνοντάς με να αναρωτιέμαι και να φοβάμαι
αν εκείνη η στιγμή που θα απομακρύνεσαι
θα είναι και η στιγμή που θα απομακρύνει
και το κομμάτι σου που μένει ακόμη εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου