αν ζούσαμε μαζί όλα όσα ζήσαμε μαζί

σε μια παράλληλη πραγματικότητα, ζούμε όντως ανάμεσα σ' εκείνα τ' αστέρια που 'χα πει. 
κι αν δεν ζούμε εκεί, ζούμε κάπου μαζί κι είναι το ίδιο. 
αν έστελνες ένα μήνυμα το βράδυ να προδίδει την παράλληλη ζωή μας,
το σύμπαν θα έπαυε να είναι λάθος. 
ευτυχώς, είμαστε πολύ όμορφοι για να μην υπάρχουμε κάπου στον κόσμο. 
να πεις στον εαυτό σου εκεί στα ταυτόχρονα πως εδώ ξεμείναμε επιζώντες. 
και μην κάνουν καμιά βλακεία και μας σκοτώσουν, γιατί είμαστε μικροί ακόμη. 
και όμορφοι. 
και μπλε.


δεν λέω πως με πιστεύω
λέω πως έχω δίκιο

το υποσυνείδητο μού φτύνει δόντια και με κερνάει πυρκαγιές
κι εγώ απαντάω με πετσέτες θαλάσσης στο βουνό

δεν έχει να κάνει με συνθήκες
απλά οι συνθήκες έχουν να κάνουν με εμάς
κι εμείς έχουμε να κάνουμε τις ζωές μας να μοιάζουν με τα χέρια μας που ενώθηκαν

σε μερικά χρόνια που θα μάθουμε να μην ντρεπόμαστε που είμαστε παιδιά
θα σε φιλάω στο μέτωπο και θα 'χουμε γεράσει αγκαλιά

τώρα που μετακόμισα πίσω σε βόρεια διάσταση
κρατάω στο κρεβάτι μου τα φώτα ανοιχτά
και σβήνω τους διακόπτες

τώρα που λύθηκαν όλες οι παρεξηγήσεις
εγώ κι ο έρωτάς μου για σένα διασκεδάζουμε παρέα

και τώρα που με θυμήθηκε ο φόβος
εγώ θυμήθηκα εσένα και τον φοβίζω πιο πολύ

δεν λέω πως με πιστεύω
λέω πως έχω δίκιο