καλέ

όσο ψηλαφίζω το σβέρκο σου
αποστηθίζω τις αποχρώσεις απ' τα μάτια σου
και φιλάω το εσωτερικό της παλάμης σου
γελάω ακατάπαυστα από ευτυχία
και δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ
με το πόσο παρανοϊκή μοιάζω
έτσι μόνη στο δωμάτιο



δεν θα ήθελα να μου αγοράσεις πλαστικά λουλούδια

τα λουλούδια είναι τραγικά
οπτασίες στο νεκροκρέβατο
δώρο, να το κρατήσεις αυταρχικά σε τεχνητή ζωή
καθυστερώντας την τελευταία του πνοή
αρκετά ώστε να το χαζέψεις
αρκετά ώστε να πιστέψεις
πως δεν πεθαίνει
να το τοποθετήσεις στο παράθυρο
να σιγοπνίγεται μέσα στο γυάλινο ποτήρι

δεν θα ήθελα να μου αγοράσεις πλαστικά λουλούδια

θέλω τα δικά μας
τα τραγικά
τα νεκροζώντανα

θέλω εμάς
δεν θέλω χόλυγουντ


θα ζήσεις αξέχαστα
θα μεγαλώσεις
θα αλλάξεις
θα τρυπήσεις το αυτί σου
θα σπάσεις το πόδι σου
θα διαβάσεις πρώτη φορά ποίηση
θα σιχαθείς καφετέριες
θα ερωτευτείς περαστικούς
θα χαθείς μέσα σε φίλους
θα χαζεύεις το λιμάνι με ρετσίνα στο χέρι
και ένα μεσημέρι θα πάρεις το πλοίο
να φέρεις τα έπιπλά σου στην πόλη που θα μένω
θα κοιμόμαστε το βράδυ αγκαλιά
και το καλοκαίρι θα ζεσταινόμαστε και θα αφήνουμε απόσταση κάτι εκατοστά
θα βγαίνεις αργά το βράδυ με το αμάξι
και θα καπνίζεις κρυφά απ' τα τσιγάρα μου
θα κοιτάς υποτιμητικά τους πρώην εραστές μου
και εγώ θα ζηλεύω τον τρόπο που θα μιλάς για τις φίλες σου
θα ξεχνάς να μου απαντάς
και εγώ θα δηλώνω πως δεν γυρνάω στα παλιά κλείνοντας με δύναμη την πόρτα
θα αναστενάζεις όποτε μαζεύω τα σκουπίδια σου απ' τα παγκάκια
θα σε κοιτάζω άγρια χωρίς να σε πείθω ποτέ να βάλεις ζώνη
θα διαφωνείς με τις ιδέες μου
θα κοροϊδεύω τις αντιδράσεις σου
θα νευριάζεις με το πρόγραμμά μου
θα κλαίω όταν μου κλείνεις το τηλέφωνο
θα πίνω και θα σου λέω πράγματα που σκέφτομαι συνέχεια και καθόλου δεν τα εννοώ
θα σε πιάνουνε οι εγωισμοί σου και θα ορκίζεσαι πως δεν έχω σημασία
θα ουρλιάζω "ξεκόλλα το μυαλό σου"
θα ουρλιάζεις "μην φωνάζεις"
και εγώ θα συνεχίζω να φωνάζω
κι όταν θα γυρίζεις την πλάτη θα χύνομαι στο πάτωμα
θα μου θυμίζεις με κάθε ευκαιρία πως τα έλεγες, δεν κάνουμε μαζί
θα βλέπω εφιάλτες πως είχες δίκιο
θα φοβάμαι καθημερινά πως με απορρίπτεις
θα τρομάζεις καθημερινά με τις φοβίες μου
θα σκέφτομαι να σε αφήσω
και θα φοβάμαι πιο πολύ
θα σκέφτεσαι να με αφήσεις
και θα φοβόμαστε μαζί
θα φτάνει πάλι χειμώνας και θ΄αναιρούμε απ' τα σεντόνια την απόσταση
θα μου ψιθυρίζεις "τοσοδούλα, καλημέρα" το πρωί
θα σε αγαπάω κάθε μέρα πιο πολύ


αχ
καλέ
τώρα που σταμάτησε το γέλιο
θυμήθηκα
είμαι μόνη στο δωμάτιο