Κυριακή, Ιανουαρίου 11, 2015

Every Planet We Reach Is Dead

αν μπορούσα
θα έγραφα ταυτόχρονα
το ένα γράμμα πάνω στ' άλλο
τον ένα τρόμο
τη μια σκέψη
τη μιαν ανάμνηση
το ένα τσιγάρο
πανω στ' άλλο

οι σειρές δεν με βολεύουν
ούτε στις παρελάσεις μου άρεσαν
πριν τις απορρίψω και αυτές
ούτε στα τετράδια τώρα
ούτε στις αναρτήσεις
ούτε στους συνειρμούς μου

όλα γίνονται ταυτόχρονα τώρα
και το τώρα που τόσο με γέμισε
τελικά με σκοτώνει σήμερα
κι αφού και το σήμερα έγινε τώρα
έγινε και το πριν
και το μετά
και όλος ο χρόνος συμπιέστηκε σε μια στιγμή

σε κάθε στιγμή.


θα εκραγώ,
γαμώτο.



είμαι παρανοϊκή καμιά φορά
έτσι όταν αλλάζει ο μήνας
ή ο καιρός
και φαντάσματα βλέπω
δικά μου ή παλιά μας

είμαι παρανοϊκή καμιά φορά
και οι φωνές είναι τόσο δικές μου όσο ξένες
και ψάχνω μέσα τους για να με βρω,
στο μυαλό μου με ψυχογραφώ

και έτσι καμιά φορά
έρχονται πιο κοντά
εκείνα που αγνόησα
ή στο σκοτάδι έθαψα.

είμαι ένα φρικιό συναισθημάτων και σκέψεων
στον μέσα μου καθρέπτη
δεν ξέρω αν φταίξανε τα φυσιολογικά σας
ή τα δικά μου

δεν ξέρω αν έχω για δικά μου
καμιά φορά

και καμιά φορά
τη νύχτα με τρομάζω
έτσι όπως φωνάζω μέσα στο κεφάλι μου
χωρίς καν να μιλήσω

είσαι κι εσύ
πάντα πληγή
είμαι κι εγώ
όλο το αίμα

είναι κι εκείνη η αλλαγή που μου πρόσταξα
που ποτέ δεν φαίνεται να θέλει να μου έρθει
είναι και οι γύρω που πλησιάζουν
και τα χέρια μου τρομάζουν
και πιάνουν τον καπνό για να μην μένουν μόνα

καμιά φορά
θα εκραγώ
αλλά καμία

όλα μέσα μένουν,
γαμώτο
πολύ με χρειάζονται
που δεν μ' εγκαταλείπουν
οι τρελαμένοι συνειρμοί μου
και τα τέρατα μες το στομάχι μου

είναι κι αυτή η επαφή
που με τρομάζει το κανονικό της
που την ανάγκη ένιωσα να της ταιριάξω
κι όποτε το σκέφτηκα
το ξέχασα πόσο ισχύει
και φρίκαρα μπροστά της

είναι και εκείνος ο στίχος
που μου 'μαθε πως δεν κάνει να σ' αγαπά ο δολοφόνος
γιατί όπως και να χει θα σκοτώσει

είναι και ό,τι μέσα μου χαράχθηκε
και δεν μπορεί να σβήσει
και τώρα όσο κι αν το προσπαθώ
θα είμαι κάπως λάθος

είναι πολλά
πάρα πολλά
πολύ ταυτόχρονα
και πολύ δικά μου
να μου τα εξηγήσω

δεν πειράζει.
μου αρκεί
να είμαστε εκεί
κι ας μην φτάσουμε.
δεν πειράζει.
θα ξυπνήσω,
αύριο το πρωί.
είναι απειλή
για τη σκονισμένη μου μορφή.
δεν πειράζει.
είμαι χαρούμενη.
το σπασμένη
το δουλεύω.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου