from afar

με υποτιμούν
και με μισούν οι αναμνήσεις μου
κι εγώ κάπως πάω να τις μισήσω

γιατί δεν ξέρω πως να τις νικήσω.


αφού είναι θετικές οι λέξεις σου
σχημάτισέ μου κάτι θετικό.

τον τρόπο που το σώμα σου έχει ξαπλώσει στον καναπέ,
τις ρίγες από το πατελόνι σου,
την κλίση των μαλλιών σου,
την έκφραση του προσώπου σου
και τη στάση των χεριών σου.

αφού δεν σε βλέπω


να μπορώ τουλάχιστον να σε φανταστώ.

από το πρωί
έχω εκείνη την αίσθηση
πως θα σε δω το βράδυ.

το βράδυ δεν θα είσαι εδώ.
το βράδυ δεν θα είσαι εδώ.

πες το στους σφυγμούς μου,
να ηρεμήσουν μόνοι

αφού δεν θα είσαι εδώ


να τους κάνεις να σωπάσουν.


το βράδυ,
θα κλείσω το φως και τη μουσική μου
και θα ξαπλώσω στο κρεβάτι
αγκαλιά με το κινητό.
όταν θα κοιμηθώ,
θα έρθεις απ' την μπαλκονόπορτα
που εύκολα θ' ανοίξει για εσένα.
θα ξαπλώσεις δίπλα μου,
θα τυλιχτώ πάνω σου.
όταν θα ξυπνήσουμε,
θα φτιάξω δυο απ' τους αποτυχημένους μου καφέδες,
θα σε κρατάω όσο θα προσπαθείς να ανασυναρμολογήσεις τους συνειρμούς σου
και θα είναι σα να μην έλειπες ποτέ.