φορεβερ

δεν χρειάζεσαι
πολλά
με την πρώτη ευκαιρία
με φτιάχνεις σε αστέρι

κάτι βλέπεις
κάτι όμορφο
κάτι παραπάνω από τα φιλμ μου
κάτι πέρα από τη σιωπή μου

εδώ θα είμαι
πάντα είμαι

άσε τις σκιές πίσω
έχεις φως μέσα στα μάτια σου τελευταία
και μου είχε λείψει η λάμψη

άσε τις σκιές
πίσω στο σκοτάδι τους
ξέρω πως με ονομάζεις φως
ακόμα κι όταν σβήνω

εδώ θα είμαι

μείνε κι εσύ στο εδώ σου
και άφησε το εκεί από τα δάχτυλά σου
καιρό το έσφιξες
άσε τα χέρια σου να ανασάνουν

εδώ είμαστε
όπου και να είμαστε

κι αν πληγώνομαι
έμαθα να επανέρχομαι
θα μικρύνω το κενό της αναμονής
για οξυγόνο

κοίταζε στα μάτια
κι όχι στο στόμα

όσοι ξέρουν να παίζουν με τις λέξεις
σε αυτές μένουν εγκλωβισμένοι
κάτι ξέρω

σε θέλω ανόητη
όσο είσαι εσύ

ραντεβού στην πόλη των ονείρων σου.