πουθενά

σωπάστε όλοι.


κουράστηκα.

κουράστηκα τις αναμονές
τις συμβιβαστικές λέξεις
και τα ψέμματα

τις υποσχέσεις
τις δηλώσεις
τις αγάπες και τις φρίκες
τα σωστά

και τα μισά

και τα κενά

και τα σε λίγο

και εσένα

και εσένα

και εσάς

και εμένα

και τις μέρες μου,
τις θολές

και τις νύχτες,
τις ατέλειωτες

και τα μεσημέρια,
τα ανύπαρκτα

και τα φουσκωμένα μάτια

και τα λερωμένα σεντόνια

και τα σπασμένα μου κομμάτια

και τα στριφτά τσιγάρα

και τα άδεια δωμάτια

και τις άμυνες

και τα μεσάνυχτα

και να μένω μόνη

και να με διώχνουν

και να νομίζουν

και να με προστατεύουν

και να με κρατάω απροστάτευτη

και 

κουράστηκα

να με αγαπάς
όσο με πληγώνεις

να με προσέχεις
έτσι όπως με χτυπάς

να μ΄αγκαλιάζεις
να γιατρευτώ από εσένα

να με καθησυχάζεις με αλήθειες
που έφτιαξες να μπω

κουράστηκα τα σκηνικά 
τις αδιαπέραστες αυλαίες
τις μάσκες
και τα προστατευτικά κάγκελα

θέλω να φύγω
και να μην πάω πουθενά

το πουθενά 
μόνο
το πουθενά
το αντέχω
γιατί δεν υπάρχει
σαν τα όνειρά μου

κουράστηκα να με αγαπάνε
δεν ξέρουν να αγαπάνε
δεν ξέρουν να τους αγαπώ
δεν ξέρουν
τίποτα δεν ξέρουν
με στέλνουν πουθενά
και μένω εδώ

θέλω να φύγω
θέλω να μείνω
θέλω να πάω πουθενά
κουράστηκα να θέλω