σε ένα όνειρο διαφορετικό

ποτέ μου δε σε γνώρισα 

Παρά μόνο σε συνάντησα μια φορά τυχαία

σε ένα όνειρο παλιό,

μια νύχτα που και το φεγγάρι έμοιαζε σβηστό

μπροστά στη λάμψη σου.

Κρατούσα γερά στη χούφτα του ενός χεριού μου ένα δίχτυ 

και είχα βγει για κυνήγι.

Αναζητούσα ομορφιά, μα ήταν πολύς ο καιρός από τότε που είχα πιάσει λίγη.

Δεν θυμόμουν την όψη της,

ακόμη κι αν την έβλεπα δεν μπορούσα να ξέρω αν θα την αναγνώριζα.

Όταν πρωτάκουσα τη φωνή σου, βραχνή και χαμηλή,

μουρμούριζες 'βοήθεια'.

Ήσουν θαμμένος σε ένα σωρό, ξεχασμένος από τον κόσμο.

Σε κοίταξα και απόρησα.

Πώς είναι δυνατόν κανείς να σε ξεχάσει;

Τα βήματά μου σε ξάφνιασαν μα δεν φοβήθηκες,

είχες συνηθίσει φαίνεται τους περαστικούς.

Καθώς γύρισες να με κοιτάξεις, κάτι στο πρόσωπό μου σε έκανε να χαμογελάσεις.

Αμέσως τα δάχτυλά μου έτριξαν.

Είχα επιτέλους βρει τη λεία μου, εκεί, στο χαμόγελό σου.

Τόσο ανόητη.

Φυσικά και θα μπορούσα να αναγνωρίσω την ομορφιά.

Όσες στιγμές κι αν είχαν περάσει.

Αμέσως μόλις ελευθερώθηκα από τα μάτια σου

παρατήρησα το σωρό που σε περιτριγύριζε.

Ήσουν ανάμεσα σε λουλούδια, ουράνια τόξα, χρυσόσκονη, ηλιοβασιλέματα.

Κι όμως, το χαμόγελό σου ήταν πιο όμορφο από όλα.

Και κατάλαβα. Δεν είχες ξεχαστεί.

Ήσουν φυλαγμένος μαζί με κάθε είδους ομορφιά, 

όντας πολύ μεγάλης αξίας για να μείνεις στον πραγματικό κόσμο.

Φυσικά.

Ποιος θα ήθελε να διακινδυνέψει αυτό το πρόσωπο να συννεφιάσει;

Εσύ όμως είχες ζητήσει βοήθεια.

Ήθελες να φύγεις, να πετάξεις μακριά από την φυλακή σου.

Βιαζόσουν να γυρίσεις πίσω.

Για ένα λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα

εσύ προτίμησες εμένα.

Εμένα ανάμεσα στα αστέρια, ανάμεσα στις θάλασσες.

Πλησίασες και άρχισε η μουσική.

Όταν έφτασες αρκετά κοντά με άγγιξες, φύσηξες το άρωμά σου στο πρόσωπό μου

και εξαφανίστηκες.

Τώρα λοιπόν, σε ένα όνειρο διαφορετικό,

χωρίς ήλιους και λουλούδια

εγώ σε ψάχνω.

Δεν είναι μέρος εδώ για εσένα, σίγουρα.

Δεν θα άνηκες ποτέ εδώ.

Αν όμως ποτέ σου περνούσες τυχαία, όλα θα έμοιαζαν μαγικά.

Βρίσκομαι σε ένα σκοτεινό όνειρο και σου ζητώ μανιασμένα να γυρίσεις,

να διώξεις μακριά τη μοναξιά μου,

να τρομάξεις τους φόβους μου.

Θέλω να έρθεις και να μου κρατήσεις το κεφάλι ψηλά

ενώ θα πετάω βίαια από μέσα μου όλη τη βρομιά.

Και τελικά, να αγκαλιάσεις τον καθαρό μου εαυτό.

Να είμαστε ένα,

έτσι που να μοιάζει σαν να με αγκαλιάζω κι εγώ.

Θα ήθελα πολύ να σε δω,

να βρω στα μάτια σου ένα λόγο να προσπαθήσω,

να μου γεμίσεις τα κενά με τη σιωπή σου.

Και θα μετράω τα δευτερόλεπτα

σε ένα ρολόι που μένει ακίνητο

σε ένα όνειρο διαφορετικό

μέχρι να έρθεις 

και οι δείκτες να ζωντανέψουν και πάλι.