εγώ χτυπούσα τα χέρια μου,
βούλιαζα το κεφάλι μου στο νερό
και με ανοιχτά τα μάτια, να τσούζουν από την αλμύρα,
σε έψαχνα.
Ήσουν κάπου μέσα στο βυθό
και είχες πει θα κολυμπούσες στην επιφάνεια εκείνη την ώρα,
τότε που ο ήλιος θα ένωνε τα δυό γαλάζια,
μα ήξερα πως θα το έκανες μόνο γιατί στο ζήτησα.
Δεν είχα καμιά δουλειά στη θάλασσα πλέον
την είχα ξεχάσει,
είχα ανέβει στα βουνά και κοιτούσα μόνο προς τον ήλιο,
έτσι είχες μάθει.
Από τη φωνή σου φάνηκε
πως δεν νοιαζόσουν να με δεις ξανά
κάπου ανάμεσα στους δύο κόσμους,
για αυτό δεν ξαφνιάστηκα που δεν εμφανίστηκες.
Γιατί απλά δεν είχε σημασία.
Για εσένα, δεν είχε σημασία..
καιρό τώρα