The girl of my dreams

ρώτησε έναν ειδικό
και έβγαλε μεζούρα

ρώτησε ένα παιδί
και της ζωγράφισε ένα λουλούδι

ρώτησε ένα γονιό
και τη βρήκε περιστέρι

ρώτησε κάποιο περαστικό
και θυμήθηκε μια αγαπημένη κούκλα

ρώτησε μετά έναν παλιό εραστή
και με σιγουριά την ονόμασε ποτάμι

ρώτησε τους φίλους
και την είπανε χρυσάφι

κοίταξε στον τοίχο
και της φάνηκε καθρέπτης




αναρωτιέμαι τι χρώμα θα σου μοιάζω
έτσι όπως με φαντάζεσαι κανένα βράδυ πριν ξαπλώσεις

αναρωτιέμαι αν θα μου πήγαινε,
αν θα τόνιζε τα χαρακτηριστικά μου,
αν θα μου σκοτείνιαζε τα εξογκώματα,
αν θα μ' άρεσε να βάφει το κορμί μου


αναρωτιέμαι καμιά φορά
πόσα χρώματα μπορεί να παίρνω
όταν με μετράνε
και υπολογίζουν τα έργα τέχνης τους
πριν τα πετάξουν


δεν ξέρω,
δεν ξέρω αν μου πάνε και καθόλου
τα χρώματα

δεν ξέρω
κι αν το μαύρο μου
τα καταπίνει όλα

έτσι, που και που


αναρωτιέμαι,
αν θα σου άρεσε να είμαι κάτι παραπάνω από απόχρωση
κάτι πιο πραγματικό από την αρμονία του ενός

αν θα το έβρισκες υπερβολικό
που μουτζουρώνομαι
σε κάθε γνωριμία μου με νέο χρώμα
και δεν έχω μάθει να φτιάχνω σχέδια γεωμετρικά
μόνο πιτσιλάω 
ό,τι βρω στο δρόμο μου


κάποιες μέρες,

όταν ρωτάω
κι όταν δεν
είμαι όμορφη

όταν μου απαντάνε
χωρίς να θέλω
ασχημαίνω 
κάπου στις γωνίες

και αναρωτιέμαι

αν θα φανταστώ ποτέ αρκετά
για να δω το περιστέρι τους

να είναι τα χρώματα
μοναχικά
όπως εγώ

να μην δένονται
με τις συγκρίσεις
και τα νούμερα

πώς να φαίνομαι

    μόνη   

χωρίς κανένα στα δεξιά
και καμιά στ' αριστερά μου

χωρίς στάνταρ

χωρίς ωραία

χωρίς ίσια



πώς να με θέλω
πώς να με ήθελα

αν δεν ήθελα τόσο
να με θέλουν

αν δεν ήθελα τόσο
να με θέλω.

πώς να μιλούσα
αν τα πίστευα τα λόγια μου,
αν πέθαινε το σωστό
και σκοτωνόταν από ασφυξία

το φυσιολογικό


αναρωτιέμαι καμιά φορά
τις μέρες εκείνες που ζαρώνω
και μου προκαλώ αηδία 
στο μέσα
και στο έξω

αν τον έχω μόνη μου τον εγωισμό
ή μου τον δώσαν δώρο στα πρώτα μου γενέθλια

αν μπορώ
όσα δεν κάνει

αν απεχθάνομαι
όσα μου πρέπει

αν έχει μείνει ίχνος μέσα
αν υπήρχε και ποτέ


όταν αναρωτιέμαι 
για τις μουσικές που με στολίζεις
δεν μπορώ
παρά να προβληματίζομαι
που δεν μπορείς να πέφτεις μέσα

μοιάζεις
νομίζω
με το μισό
που κοιμισμένη ερωτεύτηκα

ταιριάζεις
νομίζω
με την κοπέλα των ονείρων μου

όχι με εμένα

αυτή,
είναι όμορφη
είναι τέλεια
μεσ΄ την ατέλειά της

αυτή,
όχι εγώ

είναι όπως μου έμαθαν

αυτή,
δεν μου την έμαθαν ελεύθερη

δεν μου την έμαθαν αληθινή

και δεν είναι

και δεν είμαι




ρώτησε έναν άσχετο
και ξεκίνησε να τραγουδά
τον πρώτο στίχο που του ταίριαζε με τα μαλλιά της

ρώτησε κάποιο σοφό
και δεν κούνησε τα χείλη

ρώτησε τελευταίο τον καθρέπτη της
και παρέμεινε ένας καθρέπτης