Κυριακή, Δεκεμβρίου 20, 2015

you are the sun

ήρθες
σταμάτησαν οι εφιάλτες
έβγαλε ήλιο στην παγετούπολή μου
τα καρδιογραφήματα πάνε προς τη μύτη κι όχι το στομάχι
τα θρυψαλάκια από γυαλί στο στήθος μου
αυτονομήθηκαν
και ξέχασαν πως έχουν σπάσει

να ξέρεις, δε με πειράζει πια που είσαι πάντα
(είναι όμορφα τα πάντα
και σπάνια σε τέτοια κλίματα)

Σάββατο, Δεκεμβρίου 19, 2015

καλώς...

Στο σπίτι, 
οι πόρτες είναι μονής κατεύθυνσης, 
μέσα και κλειδί. 

Τα παράθυρα είναι θολά απ' την υγρασία, 
οι τοίχοι είναι παγωμένοι, 
ο ήλιος φτάνει μέχρι τη σκεπή.

Το πάτωμα είναι από σάπιο ξύλο και τρίζει σε κάθε βήμα, 
τα έπιπλα χτυπάνε σπασμωδικά παλαμάκια,
το τζάκι βρωμάει βενζίνη 
και στο κέντρο η μπανιέρα κοχλάζει λασπόνερα και μπύρα.

Τα ασημικά γυαλίζουν και αντικατοπτρίζουν τους άσπρους τοίχους. 
Η τάση της λάμπας έχει πέσει. 
Κάτω απ' τα χαλιά κοιμάται η αράχνη. 

Η εξώπορτα είναι ροζέ, μικροσκοπική και χάρτινη. 

"Καλώς", γράφει το μισοφαγωμένο χαλάκι. Έστω.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 08, 2015

Γάτες

τελευταία
στα όνειρά μου βλέπω γάτες
δηλαδή
όχι γάτες
γάτα
μία
μερικές φορές είναι άσπρη
άλλες μαύρη
ποτέ γκρι
είναι ήσυχη
και μικροσκοπική
δε βγάζει νύχια
ούτε από φόβο
ούτε από έρωτα
γι αυτό δε τη φοβάμαι
σαν τις άλλες
τις πραγματικές
είναι μία
πάντα αυτή είναι
δεν ξέρω πώς τη λένε
ποτέ δε τη φωνάζω με όνομα
αλλά πάντα την ξέρω
είναι παιδί μου
ή εραστής μου
ή φίλος μου
ή εγώ
γουρλώνουμε τα μάτια μας
μπερδεύουμε τα βήματά μας
ανταλλάζουμε αγάπη
νομίζω την ίδια
που πάει βόλτες ανάμεσα στα σώματά μας

κατέληξα
η γάτα είσαι εσύ

τελευταία
ξυπνάω απότομα το βράδυ
από τα όνειρά μου
έχουν γάτες
ή ανθρώπους
ή εμένα
ένα συνονθύλευμα τριχώματος και ψυχεδέλειας

κατέληξα
να τις αγαπάω τις γάτες τελικά
και κατέληξα να με ηρεμούν οι εφιάλτες
και τα όνειρα να με τρομάζουν

πού κατέληξα
και πώς κατέληξα εδώ
δεν θα καταλάβαινες
και όπως και να 'χει
χαίρομαι γι αυτό

που ο κόσμος σου είναι αυτός
κι όχι κάποιος
ένας
μία
μία γάτα
όχι πολλές

κατέληξα.





φαντάζομαι πως κοιμάμαι πάνω σου πως νιαουρίζεις στα μαλλιά μου πως κοιμίζω μαζί μας τις φρίκες μου να μη σε ενοχλήσουνε τη νύχτα φαντάζομαι πως θα παρανοήσει ο κόσμος μου τόσο που να μοιάσει λογικός πως θα βρεθεί δικλείδα ασφαλείας που θα αναιρέσει τη σιωπή που θα κάνει μουσική που θα σε κάνει να με θέλεις να κοιμηθώ πάνω σου να νιαουρίσεις στα μαλλιά μου να κοιμίσω τις φρίκες μου να μοιάσει ο κόσμος μου να γίνει ο κόσμος μου να είναι για λίγο ο κόσμος μου κανονικός