Κυριακή, Σεπτεμβρίου 13, 2015

-ρώτησε τι κάνεις -και; καλά είμαι;

αφαιρέσεις χωρίς αναιρέσεις
κι άλλα παιχνίδια τοξικά

παραμύθια για να κοιμηθώ
και ενέσεις αδρεναλίνης για να ξυπνήσω

η φαντασία φθείρεται μπρος στ' αυθεντικό
κάθε ένεση είναι φάρμακο εικονικό
κι ούτε καν (ερ)εθιστικό



κάπου στις ρίζες των μαλλιών μου
μεγαλώνει και δυναμώνει ένα παράσιτο
όμορφο και καθαρό-
μη φοβάσαι, δεν είναι καν κολλητικό
μονάχα μια προέκταση του εαυτού μου
πάνω σ' ένα κρανίο φυτρωμένο για εκτοπισμό
πλήττει μακριά από το πατρικό
και τρώει τα αγαπημένα μου χρώματα απ' τα μαλλιά
μέχρι να αφήσω χώρο ανάμεσα στα κόκαλα
να ταυτιστεί με άλλα μαύρα που ονόμασα λευκά

ωστόσο, οι άκρες των μαλλιών μου κάνουν κόμπους
και κρεμιέμαι από το κεφάλι μου
να με σώσει
από το κεφάλι μου

ποιος ήταν αρκετά αφελής για να πιστέψει στην ορθοστασία
ε δεν ξέρω
αλλά ήταν
και όταν μπαλαντζάρει το σκοινί
και τα πόδια μου δεν ακουμπούν το χώμα
κάπως περίεργο μοιάζει
σα να μην αιωρήθηκα ποτέ ν' ανασάνω
παραισθησιογόνα



αφαιρέσεις
χωρίς αναιρέσεις

να βρω νέο μετά
και μην μην αλλάξει το παλιά

να κάψω το χαρτί
και να μείνουνε άθικτες οι λέξεις

έλα τώρα
σοβαρέψου

πες έναν εφιάλτη να μου φτιάξω
να ξέρω πως όντως θέλω να τον κάψω
και καίγομαι κι εγώ μετά
κι όλα καλά