Παρασκευή, Μαΐου 30, 2014

hey, love,

stay the fuck out of my home,
I've told you a thousand times.


-Έρωτά μου, είμαι μια σύνθεση από φωτιά και από στάχτη.
Έμαθα να καίω, να καίγομαι και να σκορπίζω τα κομμάτια,
τώρα όμως με κούρασες και γι' αυτό μην μου θυμώνεις. 
Εγώ θυμώνω πιο πολύ και με τον λάθος ψεύτη
Φούμαρε λιγάκι απ' το ναρκωτικό σου
και μην μου βασανίζεσαι,
δεν με 'μαθες εσύ πώς να καπνίζω.
Μόνος μου πήρα το πακέτο από το χέρι σου 
και ζήλεψα τον εθισμό σου για τη ζάλη. 
Μα δε θα θελα να 'μαι το τσιγάρο σου πια, έχω θυμώσει. 
Θύμωσα, μόνο πάρε τη μυρωδιά σου απ' τον καφέ μου 
και πάψε να μπερδεύεσαι με τον καπνό,
η παρουσία σου στα ρούχα μου με έχει εξασθενήσει. 
Κούμπωσε το φόρεμά σου, 
σβήσε το βλέμμα σου 
και φύγε. 
Η νικοτίνη σου με έπνιξε και μου γέμισε το δωμάτιο με πίσσα. 
Θυμώνω με τα δάχτυλά μου που μετράνε πριν αγγίξουν
και με τις λέξεις σου που ξέρεις να επιλέγεις.
Τελειώνουμε και φύγε, δεν έχει κάτι να κρατήσουμε, τα καπνίσαμε όλα.
Μην φοβάσαι, αφού με έχεις, χωρίς τη συγκατάθεσή μου.
Κάθε φορά που θα λέμε πως τελειώνουμε, θα φεύγεις. 
Κάθε φορά που θα γυρνάς, θα μου παραμιλάς σα μεθυσμένη,
όπως όταν πίνεις και μου χαμογελάς σα να 'σουνα για μένα,
κι εγώ θα ξεχνάω πώς θυμώνουν,
να μην σε στεναχωρώ αν θα σε διώχνω.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου