“ 'I am sorry,' sighed the tree.
'I wish I could give you something… but I have nothing left.' ”
Χρόνια πολλά, να σαι καλά
και φιλιά στο μέτωπό σου.
Την πόλη σου,
δεν ήθελα να στη σκοτώσω.
Κι αν με θέλεις πεθαμένη στο μυαλό σου,
θα υποκριθώ πως δεν υπάρχω
κι απ' την αρχή θα γεννηθώ
σε κάποια άλλη εποχή,
που δεν έχεις γνωριστεί
με τα φαντάσματά μας.
Χρόνια πολλά.
Να σαι καλά.
Και πρόσεχε τα βήματά σου.
Δεν είν' ο κόσμος αριθμοί
και ξεχασμένες θεωρίες.
Κι η ύπαρξή σου δεν μετρά
με κύκλους
και στατιστικά,
γι αυτό τρέξε και πρόλαβέ τη.
Αγάπησέ τη τη βρωμιά
πάνω στους άσπρους τοίχους
και τη συμμετρία κράτα τη,
για να μην μείνεις άδειος.
Καληνύχτα,
και αν λυπάσαι,
μη σου κατηγορείς την τύχη άλλο.
Δεν έφταιξε αυτή,
δεν έφταιξα κι εγώ,
πάρε μαζί τα σ' αγαπώ
και κάν' τα μια σφαίρα,
να σε καλύψει,
ζωντανός,
να μην κοιμάσαι μοναχός,
αλλά με την καρδιά σου.
Χρόνια πολλά.
Χρόνια καλά,
και κάπως πιο αληθινά
απ' τα σχεδιαγράμματα
και από τις αποδείξεις.
Ήμαστε κάτι αυτοκτονικό
κι είναι η ώρα σου να ζήσεις.