θυμάμαι
περίεργα
και κοιμάμαι
σχεδόν καθόλου
και σχεδόν συνέχεια
και σίγουρα, όχι κάτι στη μέση όλο το βράδυ γύριζα
στροφές γύρω από τον εαυτό μου
στροφές γύρω το μυαλό μου
στροφές μόνο με τέλος και με καμιά αρχή
που ποτέ δεν τελειώνουν
όλο το βράδυ γύριζα
σου μιλούσα ξανά
σου εξηγούσα
για να μου εξηγήσω
και θυμόμουν
όσα ξέχασα
είπα την ιστορία μας με μιαν ανάσα
που κράτησε όλο το βράδυ
που γύριζα
κι όταν τέλειωσα
και είχαν μείνει μόνο κομμάτια από τους κύκλους
και είχε μείνει μόνο η ματαιότητα των χρόνων μου
πήρα νέα ανάσα
και με απογοήτευσα ξανά
που μπόρεσα μετά από τέτοιο ταξίδι να ανασάνω
και το ξέσπασμα της νύχτας
έγινε ηρεμία του πρωινού
και εγώ πάλι άφησα κενά που να χωράς
ανάμεσα στις σχισμές μου
όλο το βράδυ
γύριζα
και γύριζες μαζί μου
όλη μας η ιστορία
που δεν ξεκίνησε αληθινά ποτέ
άρχισε και τέλειωσε μες το μυαλό μου
παραλίγο ξεχείλισε από το στόμα μου
και ακούστηκε ένας ψίθυρος
πως όλα ήταν μόνο αίμα και καμιά-δυο χαρτοπετσέτες
και τελικά
το πρωί
πάλι ανασαίνω
τη δική σου ανάσα
τελικά
αντέχω τόσο
που δεν με αντέχω άλλο
