ημέρες διαύγειας

πέτυχα ισορροπία δύναμης κι αδυναμίας
και μηδένισε ο κόσμος.

έχω φτάσει τώρα σε κάτι δεκαδικές ώρες
συχνότητας deja vu
και τα ημερολόγια μού αφήνουν ειρωνικές υποσημειώσεις.

η ώρα είναι 0,2 και το στομάχι μου συρρικνώθηκε
οι πνεύμονές μου μεγάλωσαν
και το μπάλωμα έσπασε για να φανεί η τρύπα.

η ώρα είναι 0,2 και κάτι ψιλά
και η τρύπα μου ξεχείλισε αίμα και καραμέλα.

η ώρα είναι 0,2 και κάτι πολλά
πολλά γνωστά
πολλά παλιά
και πολύ αργά.

μερικές μέρες, καταρρέω.
μερικές μέρες, είμαι καταραμένη.
μερικές μέρες, είμαι καθαρή.

και σήμερα; ήταν μια μέρα μερική.

Χτενίζομαι πάντοτε με τον ίδιο τρόπο

Έχω αλάτι στα μαλλιά μου
ιδρώτα στο στήθος μου
ρακί στη γλώσσα μου
και φούσκες στα πόδια μου

ήταν μια καλή μέρα


Θέλω να πω
ή θέλω να σου πω
έχει σημασία
αλλά δεν θα κάτσω τώρα να το αναλύσω

να πω 
αυτό

στα μοτίβα των χρόνων μου
που μοιάζουν λιγότερα όταν τα τοποθετείς μέσα σε πρόσωπο από κύκλο
οι μέρες μου είναι προοδευτικές
ή οδευτικές προς 
προσοδευτικές

μια κωδικοποιημένη συμμετρία
ελευθερίας
φόβου
ανάγκης
και εξαναγκασμού


Θέλω να σου πω
πως δεν σου πήρα δώρο για τα γενέθλιά σου
και θέλω να σου ξεριζώσω τα μάτια μου
να τα κρατήσεις στα χέρια σου 

Θέλω να σου πω
πως δεν σου πήρα δώρο για τα γενέθλιά σου
γιατί δεν θα ΄θελες να σου ΄χα πάρει

Θέλω να σου πω
πως δεν σου πήρα δώρο
και θέλω να σου δωρίσω κάτι από τον κόσμο μου
για να κάνω δώρο στον εαυτό μου τις παλάμες σου που θα ανοίγουν


Θέλω να πω
πως φοβάμαι
πολύ και πολύ τακτά
και αθεράπευτα
πως θα φοβάμαι αθεράπευτα

Θέλω να πω
πως στα μαλλιά μου έχω αλάτι
και μεσοπέλαγα ξέχασα τη στεριά
που μου θυμίζει τη θάλασσα
και με κάνει να χάνω και τις δυο τους

(κάποτε νομίζω έπαιρνα αλάτι απ’ την κουζίνα
 και το ‘τριβα στις τούφες μου
 και εκεί είναι το λάθος
 της τούφας)

Θέλω να πω
πως θέλω να πω
πως θέλω να λέω
κι ας μην μιλάω


Όσο για σένα,
ή θα μ΄ αφήσεις να σε νιώθω εξωγήινα
ή θα ξεχνάω το αλάτι μου κάθε που σε συναντάω στη γη

Και όσο για μένα,
χτενίζομαι πάντοτε μετά τη θάλασσα
κι έχω τη βούρτσα άπλυτη