you are the sun

ήρθες
σταμάτησαν οι εφιάλτες
έβγαλε ήλιο στην παγετούπολή μου
τα καρδιογραφήματα πάνε προς τη μύτη κι όχι το στομάχι
τα θρυψαλάκια από γυαλί στο στήθος μου
αυτονομήθηκαν
και ξέχασαν πως έχουν σπάσει

να ξέρεις, δε με πειράζει πια που είσαι πάντα
(είναι όμορφα τα πάντα
και σπάνια σε τέτοια κλίματα)

καλώς...

Στο σπίτι, 
οι πόρτες είναι μονής κατεύθυνσης, 
μέσα και κλειδί. 

Τα παράθυρα είναι θολά απ' την υγρασία, 
οι τοίχοι είναι παγωμένοι, 
ο ήλιος φτάνει μέχρι τη σκεπή.

Το πάτωμα είναι από σάπιο ξύλο και τρίζει σε κάθε βήμα, 
τα έπιπλα χτυπάνε σπασμωδικά παλαμάκια,
το τζάκι βρωμάει βενζίνη 
και στο κέντρο η μπανιέρα κοχλάζει λασπόνερα και μπύρα.

Τα ασημικά γυαλίζουν και αντικατοπτρίζουν τους άσπρους τοίχους. 
Η τάση της λάμπας έχει πέσει. 
Κάτω απ' τα χαλιά κοιμάται η αράχνη. 

Η εξώπορτα είναι ροζέ, μικροσκοπική και χάρτινη. 

"Καλώς", γράφει το μισοφαγωμένο χαλάκι. Έστω.

Γάτες

τελευταία
στα όνειρά μου βλέπω γάτες
δηλαδή
όχι γάτες
γάτα
μία
μερικές φορές είναι άσπρη
άλλες μαύρη
ποτέ γκρι
είναι ήσυχη
και μικροσκοπική
δε βγάζει νύχια
ούτε από φόβο
ούτε από έρωτα
γι αυτό δε τη φοβάμαι
σαν τις άλλες
τις πραγματικές
είναι μία
πάντα αυτή είναι
δεν ξέρω πώς τη λένε
ποτέ δε τη φωνάζω με όνομα
αλλά πάντα την ξέρω
είναι παιδί μου
ή εραστής μου
ή φίλος μου
ή εγώ
γουρλώνουμε τα μάτια μας
μπερδεύουμε τα βήματά μας
ανταλλάζουμε αγάπη
νομίζω την ίδια
που πάει βόλτες ανάμεσα στα σώματά μας

κατέληξα
η γάτα είσαι εσύ

τελευταία
ξυπνάω απότομα το βράδυ
από τα όνειρά μου
έχουν γάτες
ή ανθρώπους
ή εμένα
ένα συνονθύλευμα τριχώματος και ψυχεδέλειας

κατέληξα
να τις αγαπάω τις γάτες τελικά
και κατέληξα να με ηρεμούν οι εφιάλτες
και τα όνειρα να με τρομάζουν

πού κατέληξα
και πώς κατέληξα εδώ
δεν θα καταλάβαινες
και όπως και να 'χει
χαίρομαι γι αυτό

που ο κόσμος σου είναι αυτός
κι όχι κάποιος
ένας
μία
μία γάτα
όχι πολλές

κατέληξα.





φαντάζομαι πως κοιμάμαι πάνω σου πως νιαουρίζεις στα μαλλιά μου πως κοιμίζω μαζί μας τις φρίκες μου να μη σε ενοχλήσουνε τη νύχτα φαντάζομαι πως θα παρανοήσει ο κόσμος μου τόσο που να μοιάσει λογικός πως θα βρεθεί δικλείδα ασφαλείας που θα αναιρέσει τη σιωπή που θα κάνει μουσική που θα σε κάνει να με θέλεις να κοιμηθώ πάνω σου να νιαουρίσεις στα μαλλιά μου να κοιμίσω τις φρίκες μου να μοιάσει ο κόσμος μου να γίνει ο κόσμος μου να είναι για λίγο ο κόσμος μου κανονικός