Δευτέρα, Οκτωβρίου 17, 2011

Εσύ

Περνάς τόσο καιρό σβήνοντας λέξεις 
και απορρίπτοντας συναισθήματα,
περιπλέκοντας τα απλά καθώς προσπαθείς 
να διαμαρτυρηθείς για την περιπλοκή τους

Τόσες μέρες προσποιείσαι
σε όλους μα κυρίως στον ίδιο σου τον εαυτό,
αντί να κρυφτείς στο καταφύγιο
το καθιστάς μόνιμη κατοικία σου

Κοιτάς στο γυαλί
και κάθε φοράς ξαφνιάζεσαι με το είδωλό σου,
περιμένεις κάτι άλλο
κάτι καλύτερο? κάτι χειρότερο?

Φέρνεις στο νου εποχές 
που η θύμησή τους
άλλοτε σε θλίβει κι άλλοτε σε δυναμώνει,
καταστάσεις παλιές
που με τις αλλαγές που σε περιτριγυρίζουν
μοιάζουν πιο ελκυστικές από ποτέ

Μοιράζεις συμβουλές για όλους
που δεν ακολουθείς,
δείχνεις κρύα και μέσα βράζεις

Σκέφτεσαι εκφράσεις που όσο κυλά ο χρόνος
μοιάζουν πιο τρομακτικές,
εικόνες ριζωμένες στο κεφάλι σου
φέρνουν δάκρυα στα μάτια σου

Και όμως
Χαμογελάς
Κάθε μέρα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου