Τρίτη, Μαρτίου 03, 2015

να αποτοξινωθώ

να αποστειρωθώ με οινόπνευμα
να καταπιώ κάρβουνα
να κάνω μπάνιο με βενζίνη
και να τρίψω με γυαλόχαρτο
όπως τις βάρκες που χουμε παρατημένες στο λιμάνι
να ανοίξω τρύπες σε όλα μου τα ρούχα
να ανοίξω τρύπες σε όλο μου το σώμα
να ανοίξω τρύπες
στο κεφάλι μου
και να γείρω λιγάκι προς το πλάι
να κατρακυλήσουν οι πέτρες και τα χρυσάφια
που μου μπλοκάρουν τη ροή των χρωμάτων 
από τον εγκέφαλο προς το πρόσωπό και προς τα χέρια

να ξύσω τον καπνό απ' τους πνεύμονες
να κάνω εμετό κάθε ποτό, κάθε γλυκό
να τεντώσω τις χορδές που βγάζουν τη φωνή μου
να περάσω ρεύμα ηλεκτρικό στις αρτηρίες μου
μήπως ξυπνήσω
κι αρχίσω να μισώ το κρεβάτι και την ασφάλειά του
κι αρχίσω να ξέρω ν' απαντώ στο πώς με κάνουν να χαρώ

ντάξει
η κατάσταση είναι καλή
κι εμείς καλοί
και οι γύρω άλλοι
και εγώ άλλη
και δεν είναι τίποτα τραγικό
πέρα από τις λέξεις μου

ντάξει
μουδιάζω μόνο πάλι
έτσι όπως χάνομαι 
ανάμεσα στους ανθρώπους
πίσω από τους τοίχους
στις γωνίες των αμφιθεάτρων
πέρα από τα κύματα
ή και σε απόσταση μιας αναπνοής από το κάθε κορμί ως το κοινό τασάκι

εντάξει
χαμένη, ναι
μα τελειωμένη δεν τ' αφήνω
από την τέφρα μου καθημερινά με ξαναχτίζω
σκορπάω το πρωί
και ψάχνω πριν τ' επόμενο ξημέρωμα μια-μια τις σκόνες μου μέσα στο δωμάτιο
κάτω απ΄το παρκέ
ανάμεσα στα κλειστά βιβλία
στην ανοιχτή ντουλάπα
και 
εντάξει
χαμένοι είμαστε κι εμείς
δεν χρειάζεται να δηλώσουμε την ήττα
τρομάζει ο έρωτάς μου τις σκέψεις σου
και τρομάζει η σιωπή μου τους αγνώστους
και τρομάζει η ανάσα μου τους φίλους
και τρομάζει η μορφή μου τον καθρέπτη
και τρομάζει ο καθρέπτης τη μορφή μου

χαμένοι είμαστε κι εμείς
δεν χαθήκαμε μαζί
κάπως θα έσμιξαν όμως τα υλικά
γίναμε εκρηκτικά
που σκάνε εναλλάξ
ανταλλάζουν δύναμη 
μοιράζουν κομματιασμένες σάρκες
και ανάμεσα στις πληγές
γίνονται πια πυροτεχνήματα
που βάζουν ξανά σε λειτουργία την καρδιά
και φορτίζουν τις χαλασμένες μπαταρίες μου με λάβα και με αίμα


να αποστειρωθώ
να αποτοξινωθώ
να αγαπήσω το χάος μου
όπως αγάπησα το δικό σου
και να σταματήσω να μετράω ώρες, μέρες, χρόνια και λάθη
σε μονάδα ενοχής
και σε κλίμακα γνωστού και νέου

να αποστειρωθώ
να αποτοξινωθώ
να καταπιώ τον εαυτό μου
και να στον φτύσω στο στόμα
να πνιγείς
να δεις 
πως μοιάζω απαλή
μα είμαι ουσία τοξική
στη σύνθεσή μου με τον κόσμο μας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου