μια νέα αρχή

υιοθετώ κι εγώ μικρές παλιές συνήθειες
νιώθω τον παλμό μου στα ακροδάχτυλα
και σε αυτά απευθύνομαι να με ηρεμήσουν:
πιάνω κατσαρόλες
τενεκεδένιες μπύρες
θρύμματα από καπνό που ξεμείναν στο γραφείο
και μανιακά αποφεύγω τη νύχτα έξω απ' το μπαλκόνι σου
με βιντεάκια της ζωής μες την οθόνη

γύρω ένα δωμάτιο συσσωρευμένων χρόνων
και μια ζωή τυπωμένη σε κάθε γωνιά του σώματός σου

σου αρέσει συχνά να λες
"δικό μου είναι"
δικό μου το χέρι σου
δικό μου το μάγουλό σου
και τα χείλη σου δικά μου
ή τουλάχιστον
ελπίζω να το επιβεβαιώσεις

σίγουρα
σίγουρα θα μπορούσα εγώ
να πλάσω με τα χέρια μου
ολόκληρους πλανήτες
και με κάθε ερέθισμα
μια λέξη- δες
να ξεκινήσω μια πορεία προς το μέλλον

σίγουρα
θα μπορούσα
έως εκεί
περισσότερο
δεν προχωράει,
παλιές συνήθειες-

αν μείνεις μόνος για λίγα λεπτά εδώ μέσα
μπορείς να αφουγκραστείς
θαρρείς
χιλιάδες περασμένες ηλικίες
ακόμη κι αν μονάχα καμιά δεκαριά χρόνια περάσαν

μάλλον όντως μελαγχόλησα
αναζητώ λίγο σκοτάδι
που ξεκάθαρα και άμεσα
με οδηγεί σε στόχους και προβλήματα

να ξέρω κι εγώ
γιατί ακόμη
"θα μπορούσα"

ακόμη, δεν υπάρχει χώρος πολύς στο διάδρομο
έχει αρώματα και χρώματα και ήχους
από κάθε εποχή που πέρασε πριν φτάσω
και με μαρκαδόρους έχει αφιερώματα

εντάξει, μην παρεξηγείς
δεν διεκδικώ το παρελθόν σου
μόνο λιγάκι χώρο παραπάνω για εμένα
σε πάτωμα καθαρό από σωρούς συμπιεσμένους με σκιές

να νικήσουμε τις κάθετες γραμμές
με οριζόντιες