τελετουργία εξάρτησης #2

"δεν λέω θα πεθάνω

    λέω όμως, μπορεί"

ένας εγωιστικός θάνατος
έτσι, για να σε σώσω

δε θυμάμαι γιατί
τόσο εμμονικοί γίναμε με την επαφή με την πραγματικότητα
εγώ επαφή μαζί σου ήθελα
η νέα πραγματικότητα δεν έχει καμία σχέση με εμένα
και δεν επιθυμώ καμιά σχέση μαζί της

νομίζω θα πεθάνω από καρδιά
νομίζω θα πεθάνω από τη θλίψη
και ίσως κάποιος το μεταφράσει κάπως ποιητικά
μετά

κανείς δεν κατάλαβε ποτέ
γιατί ποτέ δεν θα εξήγησα

μικρή κρατούσα τα βλέφαρά μου
ανοιχτά με τα δάχτυλα
μην και κοιμηθώ και δω τον εφιάλτη
τώρα στραγγίζω τα μάτια με τις χούφτες
μην τολμήσω να ξυπνήσω

ψυχραιμία
μισώ την ψυχραιμία
έγινα φανατική της υστερίας
οι ηρεμιστικές ενέσεις είναι αλάτι στις πληγές
δεν θυμάμαι γιατί ψάχνουμε λόγους να συνεχίζουμε
δεν θυμάμαι γιατί εκθειάσαμε το παρακάτω
ελπίζω να πεθάνω από καρδιά
ελπίζω να πεθάνω από τη θλίψη

και δε θα μπορέσω ακόμη κι έτσι να σε σώσω



( εγώ τις υποσχέσεις που μου έδωσα θα τις κρατάω
όσα λεπτά μετράω
είναι ανάλογα της τελευταίας εκπνοής σου
άντε, πνίξου
και πάρε με μαζί σου
αν τολμάς )



Υ.Γ. : Ου, λουκ γουάτ γιου μέιντ μι ντου- ου