τα κλισέ

ζαλίζομαι
του λέω
ζαλίζομαι
και χαμογελάει τυπικά
λες και σχολίασα τον καιρό
πνίγομαι
του λέω
πνίγομαι

μου σπρώχνει απαλά το ποτήρι με το νερό


θέλω να σκίσω τα μοιρογνωμόνιά σου

και να σβήσω με μπλάνκο τις γραμμές σ' όλα σου τα τετράδια

ας μην μιλήσουμε με λογική

ας μην μιλήσουμε για ορθογραφία

έχω έναν ολόκληρο κόσμο στα μανίκια

στις κάλτσες

και τα ρούχα μου

να μου θυμίζει καθημερινά να συμβιβάζομαι

να μoυ ρυθμίζει

το ξυπνητήρι να γυρίζει αυτόματα όταν αλλάζει η ώρα

έχει μείνει μονάχα ένα σημείο

που μπορεί να υπερβεί το χώρο

μονάχα μία στιγμή

με δύναμη να μην τελείωνει

δεν με νοιάζει να έχεις δίκιο

δεν με νοιάζει να έχεις δικαιολογία

δεν με νοιάζει να είναι τίποτα απ' όλα δίκαιο

δεν θέλω την πραγματικότητα

δεν με ενδιαφέρει ο ρεαλισμός

θέλω να εκρύγνυται ο κόσμος και να σπάει

κι εμείς να μένουμε ακέραιοι

γιατί καταφέραμε να μην βλεφαρίσουμε στο μπαμ

έρωτας

είναι η θάλασσα

όχι η αμμουδιά που πας για τις ρακέτες