Εσύ

Περνάς τόσο καιρό σβήνοντας λέξεις 

και απορρίπτοντας συναισθήματα,

περιπλέκοντας τα απλά καθώς προσπαθείς 

να διαμαρτυρηθείς για την περιπλοκή τους

Τόσες μέρες προσποιείσαι

σε όλους μα κυρίως στον ίδιο σου τον εαυτό,

αντί να κρυφτείς στο καταφύγιο

το καθιστάς μόνιμη κατοικία σου

Κοιτάς στο γυαλί

και κάθε φοράς ξαφνιάζεσαι με το είδωλό σου,

περιμένεις κάτι άλλο

κάτι καλύτερο? κάτι χειρότερο?

Φέρνεις στο νου εποχές 

που η θύμησή τους

άλλοτε σε θλίβει κι άλλοτε σε δυναμώνει,

καταστάσεις παλιές

που με τις αλλαγές που σε περιτριγυρίζουν

μοιάζουν πιο ελκυστικές από ποτέ

Μοιράζεις συμβουλές για όλους

που δεν ακολουθείς,

δείχνεις κρύα και μέσα βράζεις

Σκέφτεσαι εκφράσεις που όσο κυλά ο χρόνος

μοιάζουν πιο τρομακτικές,

εικόνες ριζωμένες στο κεφάλι σου

φέρνουν δάκρυα στα μάτια σου

Και όμως

Χαμογελάς

Κάθε μέρα

100 και κάτι βαθμοί Κελσίου

Καθώς οι σκέψεις φέρνουν τρικυμία στα νερά μου, η θερμοκρασία ανεβαίνει. Στην πέτρινη βροχή η κάθε ανάμνηση παφλάζει ρυθμικά μέχρι που την παρασέρνει ο κυκλώνας. Τα φράγματα, ήδη ραγισμένα, σπάνε και το σώμα μου πλημμυρίζει.  Το νερό πλέον σιγοβράζει μέσα μου αφήνοντάς με ελαφρώς καμμένη απ' όπου περνάει. Πνίγομαι και οι φυσαλίδες μετατρέπονται σε καυτό αέρα που βγαίνει με φόρα ανάμεσα από τα χείλη μου. Το νερό δεν μπορεί να συγκρατηθεί και βγαίνει προς τα έξω ενώ ένας θόρυβος μέσα μου γίνεται όλο και πιο έντονος. Είναι μάλλον η καρδιά που έχει ανάψει τη φωτιά και το μυαλό που έφερε τα σπίρτα..

circle

 -Κρύψου.                                

-Φανέρωσε ένα κομμάτι σου...

-Θυμάσαι ποιός είσαι?             

-Κρύψου.