Μέρες ξέγνοιαστες, νύχτες όμορφες με αστέρια που λάμπουν.
Κοιτάγματα, πειράγματα, κλάμα και φωνές,
γέλιο, τραγούδι, χειροκροτήματα, αγάπη.
Αγάπη για τους άλλους, αγάπη για αυτό που κάνεις,
για το μέρος που βρίσκεσαι, ό,τι σου χαρίζεται κι ό,τι κερδίζεις.
Αγάπη για εκείνους που, αν και με τα μάτια μόνο σου δίνουν ευτυχία,
πολεμούν για το δικό σου χαμόγελο και γέλιο.
Θαυμασμός, ενθουσιασμός κι εκείνο το συναίσθημα
που γεμίζει όλο σου το σώμα και φτάνει ως την ψυχή.
Αγκαλιές και χάδια φιλικά, αστεία, λόγια τρυφερά
και συναισθήματα γλυκά, σε μια πόλη νέα, σαν τις εμπειρίες μας.
Άνθρωποι διαφορετικοί, αδέρφια που τους ενώνουν στιγμές κι αναμνήσεις.
Χορός, πανηγύρι, κιθάρες, γιορτή,
σε ένα μέρος άγνωστο, μια παρέα τριγυρνά και φωνάζει περήφανη.
Ανταλλάσσουν φλεγόμενα βλέμματα και λιώνουν τον πάγο,
ενώ τα χαμόγελα που χαρίζουν ο ένας στον άλλο σκορπίζουν το σκοτάδι.
Τα πρόσωπά τους, με μια έκφραση τόσο παιδική όσο ενήλικη,
μαρτυρούν μια σοφία τόσο απλή
που μερικές φορές είναι αδύνατο για τους γύρω να κατανοήσουν.
Σε ένα κόσμο που φλέγεται,
έχουν δημιουργήσει την δική τους οικογένεια.
Μια οικογένεια με δεσμό ψυχής κι όχι αίματος.
Είμαστε εμείς.
Κι εσύ;
Εκεί είσαι κι εσύ, πάντα εκεί,
πίσω από τη μουσική, μέσα στα βήματά μου,
πίσω από τις μάσκες μας, στις καληνύχτες μας
και πάντοτε μαζί μου είσαι εσύ.
Μόνο να, μερικές φορές είναι δύσκολο να σε βλέπω
μοναχά μεσ' το κεφάλι και, δίχως πολύ σκέψη, τα μάτια μου τρέχουν-
ψάχνουν να σε βρουν σε ξένα πρόσωπα και τα χέρια μου στα γράμματα κολλούν.
Και κάπου εκεί, είστε εσείς.
'Να η ζωή που δεν την νιώθει όποιος δεν έζησε μαζί μας, όποιος δεν είδε τη ζωή μας....'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου