'The call'

Φεύγουν οι άνθρωποι, γίνονται σκόνη αναμνήσεων,
ενώ εσύ ακόμη ψάχνεις την υφή τους.
Γίνονται μέρος των ασταμάτητων κύκλων,
που τείνουν προς το χάος ή την ισορροπία
και χάνονται τροχιά την τροχιά.
Πέφτουν οι άνθρωποι κι έρχονται,
σαν πεφταστέρια,
που κατεβαίνοντας εκπληρώνουν ευχές
και μετά συνεχίζουν το ταξίδι τους,
αφήνοντας τα νέα σου όνειρα μισά.

Κι εσύ, τι είσαι;
Είσαι το φεγγάρι, παρατηρητής του κυνηγητού,
ή μήπως νομίζεις δεν είσαι κι εσύ μέρος του,
αστερόσκονη σκορπισμένη σε παρελθόν, παρόν και μέλλον;

Κι αν ήταν στο χέρι μας να διαλέξουμε,

θα επιλέγαμε τη μοναξιά;

Μόνο και μόνο για να γλυτώσουμε τον πόνο,

θα τη συνηθίζαμε και θα την κάναμε τρόπο ζωής;

Θα απορρίπταμε τους άλλους έναν έναν,

ώσπου να απορρίψουμε τελείως και τους εαυτούς μας;