είμαστε

παιδιά με χαμένα κομμάτια

απ' τα συναρμολογούμενα μυαλά τους

με τα χέρια να τυλίγουν τα μπράτσα τους

να κρατήσουν ό,τι απέμεινε στη θέση του

με τα πόδια να τρέχουν σε κύκλους

να ξεπεράσουν τον εαυτό τους

με τα μάτια τους κλειστά

να μην μπει μέσα παραπανίσιο φως

και τα κάψει

τώρα που έμαθαν πως δεν φτάνουν οι ενυδατικές κρέμες

και το νερό είναι δηλητηριασμένο

παιδιά, με αλάτι στα χείλη

να καυτηριάζει τις λέξεις

τα φιλιά

και τις ανάσες τους

με δάχτυλα μουδιασμένα

τυχαία να αφουγκράζονται πρόσωπα

τυχαία να διαχέουν τον ηλεκτρισμό τους στα μάγουλα

προγραμματισμένα να μαζεύουν το άγγιγμα

πίσω στην ασφάλεια του δικού τους σώματος

με στομάχια γεμάτα με σκουπίδια-

καλοκαίρια

σκοτάδια

κύμα

και φωτιά

με δέρματα βαμμένα μαύρα

να μην διακρίνονται οι μελανιές

με το λαιμό ξερό

από τη δίψα του για μια μυρωδιά

που θα τρομάξει τα κενά

παιδιά είμαστε

και είμαστε όμορφα

και ευάλωτα

και απόλυτα

και στο τέλος τους κόσμου μας

θα γελάσουμε μπροστά στη δειλία που δείχνουμε στον πόνο

και θα πονέσουμε αγκαλιά

τόσο βαθιά

μέχρι να ζήσουμε τόσο αληθινά

που θα πεθάνουμε 

ζωντανοί

έλα,

ας πεθάνουμε μαζί.