παίζεις

Δεν μπορείς να μιλήσεις.
Δεν μπορείς να μιλήσεις.
Τα χέρια μου κρέμονται σαν τις νυχτερίδες πάνω απ' το ταβάνι.


καινούριες λέξεις χτυπάνε νεύρο στο κεφάλι
και απ' τα χείλη δεν θυμάμαι τα ελληνικά
παίζουν τώρα σαν μελωδία που σου κόλλησε από το ράδιο
ατάκες, ιστορίες και ζωές
πίσω απ' τα μάτια μου
και μπρος τους
όλο παίζεις εσύ

περνάω τώρα τις μέρες μου στο μεταίχμιο
ανάμεσα σε όλες τις πιθανές μου ιστορίες
και στα χαρτιά μού βγαίνει θάνατος

χτυπά το ξυπνητήρι για όγδοη φορά
δεν κοιμάμαι βαθιά
απλά κοιμάμαι ξανά

είναι σημαντικό καμιά φορά
να ξαπλώνει κανείς στο κρεβάτι μονάχα από κούραση
είναι σημαντικό καμιά φορά
να γκρινιάζουμε
για τον καιρό
για το μυρμήγκιασμα στο πόδι
για το χαλασμένο τάπερ στο ψυγείο
είναι σημαντικό καμιά φορά
να μην τα παίρνουμε όλα πια στα σοβαρά
μονάχα εμάς

να μας πιστεύουμε εμάς
καμιά φορά