άντε

σκαρφαλώνω στο στήθος σου
φτάνω στο ύψος σου
δένω σταυρό τα πόδια
τώρα δε φεύγω
πάρτο χαμπάρι
εγώ δυσκολεύτηκα
αλλά το πήρα

παίρνω πρέφα το άρωμά σου στο δωμάτιο
νικάει το υγρό για τα άλατα στο νιπτήρα
και τη χλωρίνη που έριξα
να καθαρίσω το συκώτι μου

σηκώνω το ανάστημα μετά από καιρό
διεκδικώ ξανά λίγη χαρά
από εκείνη που μοιασε κάπως στο χαμόγελό σου
όταν μου λεγες στο τέλος καληνύχτα
ξεχνώντας τις μορφές που σε κοιτούν πίσω από τον πάγκο
και για μερικά δευτερόλεπτα υπήρχα μόνο εγώ

εμένα μην με υποτιμάς
τρομάζω
φωνάζω
και τρεκλίζω στο περπάτημα
μονάχα επειδή ξέρω πως τελικά
θα τον ζήσω τον καριόλη τον έρωτα
όπως του αρμόζει
αιματικά
σπαρακτικά
και πάντα σε λάθος χρόνο

ετήσια εορτή τώρα στήνω σ' έναν άλλον μου εαυτό
για τη μέρα που τελικά έγινε το κρακ
στον αριστερό μου ώμο
στην αριστερή μου σπάλα
μέχρι εκεί τέλος πάντων
που πιάνει η καρδιά

καρδιά μου θα παλέψουμε τώρα
ο καθένας με τα σπλάχνα του
κι εγώ με τους εφιάλτες κάτω απ' τα σεντόνια σου
μέχρι να ξορκιστεί τελείως το κακό
και μείνουμε μόνοι σε μια παραλία καλοκαίρι
μετά από τη δουλειά
μετά από τη φωτιά

θα κάψω τους διαβόλους
μέσα στο κεφάλι
γιατί τους έμοιασε πολύ η ζωή μου
και η δική μας μυρίζει θάλασσα λιμανιού
και καφέ με καραμέλα

άντε,
έλα