M (φταίω)

Πάντα με κάνεις να γελάω
και ξέρεις πόσο δύσκολο είναι.

*έκανες



Ούτε χρόνος δεν πρόλαβε να κλείσει
που σε γνώρισα για τα καλά
και τώρα τη ζωή μου,
για δες πώς τα κατάφερες,
και δεν θέλω να τη φανταστώ χωρίς εσένα

Τα έφαγες τα μούτρα σου
κι όχι μόνος.
Σαν πιόνια domino
πέσαμε ο ένας μετά τον άλλο
κι ίσως όλοι μας σχεδόν, λίγο ή πολύ,
συντελέσαμε στο σπρώξιμο αυτού του πρώτου κομματιού...



Σε βλέπω στα όνειρά μου, το ξέρεις;
Πού να το ξέρεις;
Μήπως καταλαβαίνεις; Δεν καταλαβαίνεις...
Και δεν μπορώ να σε κατηγορήσω ότι δεν προσπαθείς.

Προσπάθησες. Νοιάστηκες.
Κι ακόμη νοιάζεσαι, μα,
τα όπλα τα παρέδωσες.
Βρήκαμε τον ένοχο τώρα,
έκλεισε η υπόθεση
και μόνος σου αυθαίρετα κατέληξες στην τιμωρία.

Εξορία....
Χωρίς επιστροφή. Γιατί;
Γιατί βρέθηκε ο ένοχος,
η υπόθεση, το μυστήριο λύθηκε.
Και νομίζεις, μ'αυτό τον τρόπο,
μονάχα τον εαυτό σου τιμωρείς.
Χα!

Δεν καταλαβαίνεις, έτσι;
Εσύ δεν ζήτησες χρόνο,
ζήτησες απ' εκείνον να σταματήσει να κυλά.
Δεν γίνεται και δεν γυρίζει πίσω.

Έκλεισε η υπόθεση,
το μυστήριο λύθηκε
και ο φάκελος σφραγίστηκε,
δεν του βγάζεις λέξη.
Τώρα μοιάζουμε...



Άλλο ζήτησες, άλλο έγραψα.