ψυχεδέλια

Βαραίνουν τα βλέφαρα

και τα δάχτυλα κινούνται με δυσκολία στο πληκτρολόγιο,

μα εικόνες χορεύουν στο μυαλό μου

και ψάχνω για ακόμη μια φορά να βγάλω σε αλγόριθμους τα ανυπολόγιστα.

Κι η ποίηση δεν συνεργάζεται,

αντιστέκεται και μ΄αφήνει στη σιγουριά των στεγνών λέξεων

να ξεχωρίζω τη λάμψη στο βλέμμα σου

σε αλήθεια και ομίχλη.

Μέσα σε παραισθήσεις κολυμπώ βλέπεις,

χρόνια τώρα, σχεδόν αιώνες μοιάζουν.

Κι όμως, έπιασα τα μάτια σου να φλέγονται αμυδρά στην επαφή τους με τα δικά μου.

Έπιασα το χαμόγελό σου να στραβώνει,

να αλλάζει απ' τη χαρά σε μια κάποια ευτυχία

και ένιωσα με βεβαιότητα το χτύπο της καρδιάς σου να καλπάζει στο στήθος μου.

Μα, μήπως κι ο δικός μου σώπασε καθόλου;

Καπνός και σκόνη, αυτά είναι που ξέρω.

Καπνός και σκόνη και ψευδαισθήσεις ψυχεδελικές,

απ' αυτές που σου προκαλούν πονοκέφαλο.

Μήπως με ρώτησες τι θέλω,

μήπως το ζωγράφισες διακριτικά,

ή ίσως πρέπει να περιμένω να το κάνεις;

Δεν θέλω να περιμένω,

δεν ξέρω τι θέλω,

δεν θέλω να μάθω

και δεν θέλω να σου πω.

Θέλω μονάχα να χάνομαι στην ομορφιά σου

και να μην με νοιάζει αν θα το καταλαβαίνεις.

Να μην με νοιάζει αν θα το ερμηνεύεις.

Θέλω μονάχα να μείνουμε εδώ.