Dreamers

  Φαντάσου πως ζεις σε γυάλα, μου είπε μία μέρα.
Φαντάσου πως μέσα σε μια φούσκα ζεις και μεγαλώνεις
κι όλοι γύρω, άνθρωποι δικοί σου, συγκάτοικοι.
Σου προσφέρουν μια θέση μεσ' τον κύκλο
και μιλούν για ευτυχία κι επιτυχία σα να ξέρουν,
χάνουν το νόημα και εφευρίσκουν δικό τους,
φτιαχτό, που το υπερασπίζονται μέχρι θυσίας.
Ότι είναι ό,τι γνωρίζουν,
είναι ό,τι τους έχει απομείνει για να σώσουν,
ένα μικρό κομμάτι αλήθειας,
η ηθική τους.
Μιλούν για ευτυχία και επιτυχία, σα να ξέρουν.
Αποδίδουν τιμές και πλέκουν εγκώμια
σε κείνους που βυθίζονται βαθιά μέσα στη φούσκα,
τόσο που σαπούνι γίνονται, ένα με εκείνη,
αδιαχώριστες πλέον ουσίες, ανούσιες.
Μικρές.
Φαντάσου πόσο ανούσια θα μοιάζουν όλα.
Και φαντάσου τώρα, μέσα στη φούσκα σου,
να γεννιούνται νέες,
βαριές, μα κρυμμένες καλά,
τόσο καλά που με το χρόνο τα βρίσκουν
και προλαβαίνουν κι αναπτύσσονται,
σκληραίνουν και κλείνουν κάθε χαραμάδα προς τον κόσμο.
Και ποιον κόσμο;
Εκείνο της φούσκας;
Τι είδους κόσμος είναι αυτός;
Ο δικός τους. Ο δικό μας.
Φαντάσου το.
Ό,τι έχεις για δεδομένο, να είναι μπουρμπουλήθρες.
Κι ο ουρανός πέρα από εκείνες, ένα χάος για τη φορμαρισμένη σου αντίληψη.
Φαντάσου οι αποφάσεις σου να 'ταν κενές,
τα μάτια σου κλειδωμένα προς την άσφαλτο.
Φαντάσου να 'βρισκες λάθος στην ομορφιά,
βρωμιά στο φυσικό
και αρρώστια στο τρελό.
Φαντάσου, μου είπε, τα όνειρά σου να ήταν τόσο περιορισμένα,
που να μην τολμούσαν να πλησιάσουν καν τα τοιχώματα της φούσκας.
Για φαντάσου, έξω να παίζουν μουσικές
κι εσύ να μην έχεις ιδέα τι θα πει να 'σαι απλός,
τόσο που σε σοκάρει η κάθε επαφή σου με μια απόχρωση του έξω ήλιου.
Φαντάσου να 'χανες το νόημα,
να έβαζες για στόχο μια ευτυχία δανεική
και για προβλήματα να είχες τρύπες.
    Δεν είναι και τόσο δύσκολο, είναι;


Για φαντάσου τώρα,
για φαντάσου το αντίθετο.
Σε προκαλώ.
Σε προκαλώ και σε περιμένω.


Εγώ για ελευθερία, αν θες να ξέρεις, εύχομαι τα βράδια.
Όχι εκείνη που μου προσφέρουν στο κελί μου,
μα μια δύναμη μαγική, σχεδόν ουτοπική.

Εγώ στον κόσμο των ερωτευμένων και των σουρεαλιστών ποιητών πιστεύω
και μόνος του αυτός με κρατά απ' την παραίτηση.

Εγώ στον κόσμο των ερωτευμένων και των σουρεαλιστών ποιητών πιστεύω...