please, insert output

mommy, my heart is broken. mommy, can you move away?

ξημερώματα


η οπτική επαφή είναι επικίνδυνο χόμπυ
και τα πόδια παίζουν άσχημο παιχνίδι
μα δεν με παίρνουν στην ομάδα τους


πρωί


μιλάω ψιθυριστά
γιατί δεν θέλω στ' αλήθεια κάποιος να μ΄ ακούσει


μεσημέρι 


ο κουλ κυριούλης έβαλε μια μελωδία στα ηχεία
έχει κρυφτεί πίσω απ' το φως και χορεύει
μέχρι να αρχίσουμε να χορεύουμε εμείς
τότε κοκαλώνει για λίγο και χαζεύει

μετά γελάει


απόγευμα


η πλάτη ισιώνει
είμαι ακριβώς ένα μέτρο και μισό

το μαλλί κουλουριάζεται
δεν μου χρειάζεται

γελάω κι έτσι


βράδυ


το κορίτσι με τη σαλοπέτα σηκώνεται απ' την καρέκλα
πλησιάζει το στομάχι μου
βγάζει το πεντάχρονο από μέσα
και το οδηγεί πίσω απ' τη σκηνή


μεσάνυχτα


ήρθε η ώρα για αντίο
αλλά επειδή δεν το παίζουμε εμπορικά
από επιλογή καταργήσαμε τα λεντ φωτάκια
κι αγκαλιαζόμαστε λίγο πριν ανάψει το προβολάκι

σε κάθε εικόνα κάνουμε ένα βήμα μπροστά
και σε κάθε λέξη δίχως συνοχή
ρίχνουμε κι ένα χαμόγελο
μόνο αν το εννοούμε ειλικρινά

ο λαιμός μου κλείνει απ' τις φωνές
και το μολύβι έχει πασαλείψει όλο μου το μάτι


είμαι βραδινός τύπος τελικά.



mommy, my heart is fixed.



ξημερώματα.


τα κατάφερα.
η μη τοπικότητα.

τελετουργία εξάρτησης #1

τοξικό χωρίς απόλαυση
μένει σκέτη ανοησία

"είμαι εδώ,

   αλλά είμαι και αιωνίως σε ένα εκεί"


είδα μια ταινία στα προτεινόμενα
καλή φάνηκε
και ο πρωταγωνιστής
κι αυτός καλός είναι
τον ξέρω, νομίζω
θα σου πω τον τίτλο
αν θέλεις να τη δούμε

αν θέλεις
αν δεν θέλεις
δεν πειράζει
δεν έγινε και τίποτα
όλα καλά

πώς τολμάς
να μια καλή αρχή πρότασης-
πώς τολμάς
λες και είναι θέμα νεύρων
λες και είναι ζήτημα συνείδησης
να γράψεις τίτλο με το όνομά μου
για κάτι που ζει μόνο αντίθετά μου

παρόλα αυτά
πώς τολμάς
θα το κρατήσω
γιατί μου αρέσει να σκέφτομαι πως εσύ τολμάς
πού και πού
όταν εγώ δεν τολμώ
ούτε εδώ ούτε πουθενά

μην ανησυχείς
όλα καλά
εσύ να μην ανησυχείς

καμιά φορά
παίρνω βαθιά ανάσα
να σου την ξεφυσήξω στα μούτρα
και μόλις ανοίγω το στόμα
καταλήγω να σε προσέχω
πάλι

ποιον προσέχω τελικά
βέβαια
αφού έτσι μένεις καλά
κι άρα
μένω κι εγώ ακέραιη

να μην στεναχωριέσαι
όχι
δεν θα φύγω
κοιμήσου

κοιμήσου

κοιμήσου

πώς τολμάς
να μια καλή φράση
κυρίως
να μια καλή ερώτηση

είδα μια ταινία στα προτεινόμενα
δεν με ρώτησες
μα θα σου πω
γιατί ρωτάω εγώ
άλλα
και δεν θέλω απαντήσεις

πλάκα πρέπει να χει
να τη δούμε

[όντως, ναι, δεν την πολυπαίρνω στα σοβαρά τη μαμά μου
εκείνη είναι ειδική σε ειδική φροντίδα
σε πονόκοιλο
ή σε τραγωδίες
στην άλλη τη φροντίδα
αυτή που χρειάζομαι
κι εγώ και οι φωνές
και το στήθος που πονάει
εκεί που το απαίδευτο σε ιατρική κεφάλι μου
πιστεύει πως θα πόναγε η καρδιά
κι όχι εκεί που θα πόναγε πραγματικά,
στην άλλη την φροντίδα δεν τα πάει καλά]

θα σου πω πως τη λένε την ταινία
αλλά δεν θα σου πω πολλά πολλά
για να μην την δεις μόνος σου όταν θα βαριέσαι

εγώ όταν θα βαριέμαι δεν θα τη δω
γιατί θα θέλω να βαριόμαστε μαζί
και γιατί
ντάξει
μεταξύ μας
τέτοια είμαι

μαλακία βέβαια
γιατί εσένα ούτε που θα σου άρεσε ιδιαίτερα το τρέιλερ

ηρέμησε
όλα
καλά

είναι μια άλλη ταινία
δεν θυμάμαι πώς τη λένε
δεν ήταν και πολύ καλή
αλλά τη θυμάμαι
τη θυμάμαι γιατί με εντόπισα

ήταν μια ξανθιά
είχε όνομα, ναι, σίγουρα
αλλά δεν είχε ιδιαίτερη σημασία
ή μάλλον
καλύτερα
δηλαδή, μεταξύ μας,
χειρότερα,
είχε δευτερεύουσα σημασία

η ξανθιά
εμφανίστηκε σε μερικές σκηνές
ήταν καλή
ήταν όμορφη
ο πρωταγωνιστής την αγαπούσε
περνούσαν όμορφα
κι εσύ
θεατής
περίμενες πώς και πώς πότε θα την παρατήσει

καλή ήταν
ήταν όμορφη
και ο πρωταγωνιστής την αγαπούσε

απλά,
δεν ήταν η πρωταγωνίστρια

λυπάμαι

λυπάμαι που ο πρωταγωνιστής με αγαπάει
που κάθε φορά ο πρωταγωνιστής με αγαπάει
έτσι είναι πιο δύσκολο
κυρίως
είναι θλιβερό

δεν έχεις ιδέα τι νιώθω σαν σκοτάδι
δεν με τρομάζει η πίκρα
εγώ έχω εμετό με γυαλιά
δεν
έχεις
ιδέα

λυπάμαι

αυτό κάνω τελευταία,
λυπάμαι
δεν είναι κατάσταση
δεν είναι αντίδραση
είναι αντιμετώπιση
αυτή είναι η λύση μου τώρα στα προβλήματα
λυπάμαι

λυπάμαι
και ψάχνω ταινίες στα προτεινόμενα

δεν φταις εσύ
απλά δεν θέλω πάλι να φταίω εγώ
αυτό είναι όλο

νταξει
νταξει
όλα καλά
λογικά

είναι κάπως μίζερη η ζωή που επιλέγω
δε λέω
αλλά είμαι πολύ καλή
σε κάτι είμαι πολύ καλή
ξέρω να επιβιώνω με μυστικά

σσσς.
δεν θα το πω πουθενά.
ούτε σε μένα.
όλα
καλά.


είδα μια ταινία στα προτεινόμενα
θες να σου πω τον τίτλο;

ripped

ήταν ένα σκίσιμο στον αέρα
σαν πίξελ.

μέσα από το πίξελ
άνοιγε ο κόσμος
μας

πίσω
σκονισμένες αναμνήσεις
πάνω σε γόνατα ανίκανα

μια ρουτίνα πανικού,
μαθήματα πνιγμού
με διαλείμματα ελπίδας

καθρέπτες σε όλα τα δωμάτια
και κάθε τζαμαρία μια αντανάκλαση
να θυμίζουν ότι σπάει το γυαλί
και εκείνη
ακόμη με σκισίματα
ακροβατεί

ένα σκίσιμο στον αέρα
και μία τελευταία φράση

έβγαλα τον έρωτά μου ασπροπρόσωπο,
δεν έχει άλλο να πονάω

άντε

σκαρφαλώνω στο στήθος σου
φτάνω στο ύψος σου
δένω σταυρό τα πόδια
τώρα δε φεύγω
πάρτο χαμπάρι
εγώ δυσκολεύτηκα
αλλά το πήρα

παίρνω πρέφα το άρωμά σου στο δωμάτιο
νικάει το υγρό για τα άλατα στο νιπτήρα
και τη χλωρίνη που έριξα
να καθαρίσω το συκώτι μου

σηκώνω το ανάστημα μετά από καιρό
διεκδικώ ξανά λίγη χαρά
από εκείνη που μοιασε κάπως στο χαμόγελό σου
όταν μου λεγες στο τέλος καληνύχτα
ξεχνώντας τις μορφές που σε κοιτούν πίσω από τον πάγκο
και για μερικά δευτερόλεπτα υπήρχα μόνο εγώ

εμένα μην με υποτιμάς
τρομάζω
φωνάζω
και τρεκλίζω στο περπάτημα
μονάχα επειδή ξέρω πως τελικά
θα τον ζήσω τον καριόλη τον έρωτα
όπως του αρμόζει
αιματικά
σπαρακτικά
και πάντα σε λάθος χρόνο

ετήσια εορτή τώρα στήνω σ' έναν άλλον μου εαυτό
για τη μέρα που τελικά έγινε το κρακ
στον αριστερό μου ώμο
στην αριστερή μου σπάλα
μέχρι εκεί τέλος πάντων
που πιάνει η καρδιά

καρδιά μου θα παλέψουμε τώρα
ο καθένας με τα σπλάχνα του
κι εγώ με τους εφιάλτες κάτω απ' τα σεντόνια σου
μέχρι να ξορκιστεί τελείως το κακό
και μείνουμε μόνοι σε μια παραλία καλοκαίρι
μετά από τη δουλειά
μετά από τη φωτιά

θα κάψω τους διαβόλους
μέσα στο κεφάλι
γιατί τους έμοιασε πολύ η ζωή μου
και η δική μας μυρίζει θάλασσα λιμανιού
και καφέ με καραμέλα

άντε,
έλα

παίζεις

Δεν μπορείς να μιλήσεις.
Δεν μπορείς να μιλήσεις.
Τα χέρια μου κρέμονται σαν τις νυχτερίδες πάνω απ' το ταβάνι.


καινούριες λέξεις χτυπάνε νεύρο στο κεφάλι
και απ' τα χείλη δεν θυμάμαι τα ελληνικά
παίζουν τώρα σαν μελωδία που σου κόλλησε από το ράδιο
ατάκες, ιστορίες και ζωές
πίσω απ' τα μάτια μου
και μπρος τους
όλο παίζεις εσύ

περνάω τώρα τις μέρες μου στο μεταίχμιο
ανάμεσα σε όλες τις πιθανές μου ιστορίες
και στα χαρτιά μού βγαίνει θάνατος

χτυπά το ξυπνητήρι για όγδοη φορά
δεν κοιμάμαι βαθιά
απλά κοιμάμαι ξανά

είναι σημαντικό καμιά φορά
να ξαπλώνει κανείς στο κρεβάτι μονάχα από κούραση
είναι σημαντικό καμιά φορά
να γκρινιάζουμε
για τον καιρό
για το μυρμήγκιασμα στο πόδι
για το χαλασμένο τάπερ στο ψυγείο
είναι σημαντικό καμιά φορά
να μην τα παίρνουμε όλα πια στα σοβαρά
μονάχα εμάς

να μας πιστεύουμε εμάς
καμιά φορά

κι όσα είπες, τελικά

είχα πει θα πέθαινα για σένα

  αποστολή εξετελέσθη.