Αστεράτη

Το έχεις αισθανθεί;
Εκείνο το συναίσθημα που νιώθεις να σε γεμίζει ως το λαιμό
και που μέσα από τα χείλη σου καθώς βγαίνει σαν ανάσα,
σα να σε πνίγει λιγάκι,
μα είναι τόσο αποπνικτικό όσο και γλυκό
και από το στήθος σου τη καρδιά σου φουσκώνει,
την κάνει να χτυπά πιο γρήγορα
και με περισσότερο νόημα


Κι όσο οι λέξεις είναι λίγες,
οι σκέψεις είναι απεριόριστες
και ακόμη και οι στιγμές μελαγχολίας, όμορφες είναι,
γιατί ποτέ δεν είσαι μόνος
και στον τόπο που, λίγες ώρες πριν, πρωτοπάτησες,
ήδη νιώθεις πως ανήκεις,
με εκείνους τους ανθρώπους
και με εκείνη ακριβώς την εκδοχή του εαυτού σου
που βγαίνει στη επιφάνεια μονάχα εκεί, τόσο φυσικά


Και για όσες φορές ένιωσες λίγος,
τώρα ήρθε η ώρα να σε διαψεύσουν-
παιδιά που μετρούν αντίστροφα για να σου πουν "σ'αγαπώ",
μάτια που σε κοιτούν με περηφάνια,
φωνές που σου ψιθυρίζουν στο αυτί πως αξίζει πολλά,
ενώ μονάχα η σημασία που παίρνεις από ανθρώπους τέτοιους,
που τόσο ψηλά είναι που αν για λιγάκι δίπλα τους είσαι,
η ψυχή σου γεμίζει,
κι ακόμη κι αν λέξη δεν βγάλετε, νιώθεις πως έχεις πάρει πολλά
ενώ εύχεσαι ποτέ από κοντά σου να μην φύγουν,
είναι αρκετή για να γίνεις ευτυχισμένος


Γιατί,
είναι οι στιγμές,
είναι οι νέες αναμνήσεις,
τα γέλια, τα χαμόγελα, οι αγκαλιές,
μα πάνω απ' όλα είναι εκείνο το κομμάτι σου
που ό,τι κι αν συμβεί,
θα κάνει την ζωή σου ξεχωριστή
και εκείνες οι μορφές,
που τόσο λατρεύεις
και που μαζί τους,
όλα μπορείς να τα περνάς


Οπότε,
ναι, εγώ θα έπρεπε να είμαι εκείνος που λέει το ευχαριστώ,
γιατί τόση ομορφιά μέσα μου,
εσείς μου την χαρίσατε
και εγώ καν δεν τη ζήτησα


Αγαπώ κάθε κομμάτι πάνω σας,
ακόμη και εκείνα που μπορεί να μην μ'αρέσουν,
και τη σημασία που έχετε για εμένα,
δεν την φαντάζεστε,
και καιρός θα είναι να αρχίσετε να το κάνετε...