μουρμπουλήθρες

άνοιγε το στόμα της

και ο άνεμος περέσερνε μακρυά

τις λέξεις που ελευθέρωνε

και τις ανασυναρμολογούσε κατά βούληση,

ψιθυρίζοντας όλα τα λάθος πράγματα-

μα ποιες λέξεις να χωρέσουν τη θλίψη,

ποιες λέξεις να χωρέσουν τις ενοχές,

ποιες λέξεις να χωρέσουν ό,τι δεν χωρούσε στις σκέψεις της-

όποιες κι αν ήταν, έπαιζαν άσχημο παιχνίδι

και ήξεραν πολύ καλά να την αποφεύγουν