it's show time

σπασμένα γυαλιά,

σπασμένη καρδιά

και δυο μάτια που κλείνουν,

αρνούνται να κλάψουν

και μεσ' την ταραχή,

γελούν αμήχανα,

πίσω από τα χείλη,

σιωπηλά

τίποτα δεν έμεινε πια να χαθεί

και σε μια μάχη άνιση, 

το γελοίο ντύνεται δίκαιο

και το παράλογο σωστό

κανείς δεν χρειάζεται να ξέρει,

είν' η σιωπή αυτό που τόσο έλειψε

και που τώρα παλεύει να νικήσει την παράνοια

με τους συμμάχους λαβωμένους

οι τοίχοι έχουν αρχίσει κι εκείνοι να τρίζουν,

λεπτό το λεπτό πλησιάζουν γρυλίζοντας,

όλα τα ρολόγια θα τα λιώσουν

και ο χρόνος θα φοβηθεί κι εκείνος

και θα σταματήσει εδώ