η κάθε σκέψη της καταρράκτης,
χαμένη στην άβυσσο των συνειρμών της
πέφτει με ορμή όλο εκείνο το βάρος
που είχε αφεθεί και πάλι εμπρός της
μοιάζει παγωμένη στην επιφάνεια,
μα μια φωτιά μέσα της βράζει
και οι καπνοί της -γέλιο ή κλάμα-
καίνε όποιον τολμήσει να πλησιάσει
ο έλεγχος έχει αρχίσει να ραγίζει,
να σταματήσει προσπαθεί,
πριν να ΄ναι πια πολύ αργά,
πριν η φωτιά εξαπλωθεί-
να σταματήσει προσπαθεί
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου